ความรู้สึกนี้ที่แทบจะเกิดขึ้นกับตัวผมในวันสุดท้ายของการเที่ยวญี่ปุ่นของผม (ในแต่ละทริป) ในขณะที่กำลังจะเตรียมออกจากโรงแรม….

แน่นอนว่าในแต่ละทริปที่ผมไปเที่ยวญี่ปุ่นนั้น มันก็จะต้องมีความรู้สึกหลากหลายของผมที่เกิดขึ้นในแต่ละวันที่เที่ยว ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกที่เป็นสุข, ความรู้สึกที่ตื่นเต้น, ความรู้สึกที่ประหลาดใจ, ความรู้สึกที่งุนงง เป็นต้น ซึ่งความรู้สึกเหล่านี้ที่เกิดขึ้นนั้นก็ขึ้นอยู่กับว่าผมไปเจอเหตุการณ์อะไรบ้างในระหว่างที่เที่ยว

สำหรับผมแล้ว มันก็เป็นเรื่องปกติที่ผมจะมีความรู้สึกที่หลากหลายในขณะที่เที่ยว เพราะผมถือว่าเป็นประสบการณ์ที่จะสอนให้ผมรับมือและจัดการกับความรู้สึกของตัวเองจากสิ่งที่ผมได้เห็นจริงในขณะที่เที่ยว

และมันก็มีความรู้สึกอยู่อันหนึ่งที่แทบจะเกิดขึ้นกับตัวผมเอง ซึ่งช่วงเวลาของความรู้สึกนี้ที่เกิดขึ้นนั้นเกิดในวันสุดท้ายของการเที่ยวญี่ปุ่นของผม (ในแต่ละทริป) โดยเฉพาะในขณะที่ผมกำลังจะเตรียมออกจากโรงแรมที่ผมพัก (ที่เป็นที่พักสุดท้ายของทริปในคืนก่อนหน้านี้)

คือผมคิดว่าคนที่ชอบไปเที่ยวญี่ปุ่นหลายครั้งเหมือนกับผมก็น่าจะมีความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นดังที่ผมได้กล่าวข้างต้น ซึ่งถ้าจะให้ผมอธิบายความรู้สึกนี้เป็นแบบเขียนเป็นย่อหน้านั้น ผมคิดว่าอาจจะเข้าใจยาก ดังนั้นผมจะอธิบายความรู้สึกเหล่านี้ออกมาเป็นแบบประโยคต่างๆเหล่านี้ละกัน ตามนี้…..

อ้าว วันสุดท้ายแล้วเหรอนี่ ?0__0?

อยากจะอยู่ให้นานกว่านี้สักหน่อย !@__@!

อะไรกัน เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ !0__0!

จะต้องกลับบ้านแล้วใช่ไหมนี่ ?>__<?

…….

จากประโยคต่างๆข้างต้นที่ได้เห็น ถ้าจะสรุปให้ง่ายๆ ผมคงจะสรุปว่าความรู้สึกนี้ของผมก็คือการชอบ, ยึดติดและหลงใหลไปกับสิ่งต่างๆที่ผมได้พบเห็นในตอนที่เที่ยวอยู่ในญี่ปุ่น ที่ทำให้ผมรู้สึกว่ายังอยากที่จะเที่ยวในญี่ปุ่นต่อไปอีก

ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่จะมีความรู้สึกแบบนี้ เพราะผมคิดว่าก็ต้องมีนักท่องเที่ยวคนอื่นๆนอกจากผมที่น่าจะมีความรู้สึกแบบนี้ตามที่ได้บอก และถ้าเป็นมุมมองของทางฝั่งผู้ประกอบการในอุตสาหกรรมท่องเที่ยวในญี่ปุ่นที่มีต่อนักท่องเที่ยวกลุ่มนี้ (แบบผม) ก็น่าจะถือว่าเป็นเรื่องที่ดี อย่างน้อยก็จะยังมีกลุ่มลูกค้าที่เป็นนักท่องเที่ยวต่างชาติแบบผมเลือกที่อยากจะเดินทางมาเที่ยวญี่ปุ่นอีก

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าความรู้สึกนี้ของผมแทบจะเกิดขึ้นตามที่ได้บอก ผมก็ต้องเตือนสติตัวเองว่าอย่าทำให้ความรู้สึกนี้ครอบงำตัวผมจนทำให้ผมรู้สึกทุกข์ใจจนทำให้การเที่ยวในวันสุดท้ายนั้นไม่เป็นสุข

เพราะคงไม่มีนักท่องเที่ยวคนไหนหรอกนะที่ไม่อยากให้การเที่ยวในแต่ละทริปที่ตัวเองได้ไปเที่ยวมาจบลงแบบไม่เป็นสุขหรอกนะ : (

เอาเป็นว่า ความรู้สึกนี้ตามที่ผมได้บอกก็จะทำให้ผมเตือนตัวเองเสมอว่า……

“ทุกทริปของการไปเที่ยวย่อมมีวันที่สิ้นสุดเสมอ”

ถึงแม้ว่าทริปหมายเลข1ของผมจะสิ้นสุดลงในวันนี้ ในวันหน้าก็ต้องย่อมมีทริปหมายเลข2ที่รอผมอยู่ถ้าผมมีความตั้งใจที่อยากจะไปและยังมีเรี่ยวแรงเพียงพอที่จะออกเดินทางเที่ยวได้นะ : )